گاهی صدایش مــیکنی...

گاهی صـدایـت مــیکنند...

گاهی برای تـــــرک تـــو...

واهی روایت میکـــنــنــد...

گاهی نگاهش میکنــی...

گاهی نگاهت مــیــکنند...

گاهی برای تـــــرک تـــو...

راهی راهت میکــنــنـــد...

گاهی فراموش میشوی...

گاهی فراموش میشوند...

گاهی برای تـــــرک تـــو...

غرق در آغوش میشـوند...

این بهار آمد و رفت...

کی بهار می آید؟؟؟؟

وقتــــــی کسی

به خاطر چیزهای کوچیک

از دستت عصبانی می شه

و کـــلا روت حســــاسه

بدون خیــــــــلی دوستت داره ...

به جای ناراحت بودن از دستش

بایـــــد قدرش رو بدونی

و درکــــــش کنی

نـــه طردش کنی ...

کنــارت هستند ؛ تا کـــی !؟

تا وقتـــی که به تو احتــیاج دارند …

از پیشــت میروند یک روز ؛ کدام روز ؟!

وقتی کســی جایت آمد …

دوستت دارند ؛ تا چه موقع !؟

تا موقعی که کسی دیگر را برای دوســت داشـتن پیــدا کنـند ….

میگویــند : عاشــقت هســتند برای همیشه...

نه فقط تا وقتی که نوبت بــــــازی با تو تمام بشود !

و این است بازی باهــم بودن … !!!

دلم گرفته‌است

به ایوان می‌روم و انگشتانم را

بر پوست کشیدهٔ شب می‌کشم

چراغ‌های رابطه تاریکند

چراغ‌های رابطه تاریکند

کسی مرا به آفتاب

معرفی نخواهد کرد

کسی مرا به میهمانی گنجشک‌ها نخواهد برد

پرواز را بخاطر بسپار

پرنده مردنی‌ست

دیدی بدون من هم میتوانی زندگی کنی...

صبر کن عشق تو تفسير شود، بعد برو

 يا دل از ماندن تو سير شود، بعد برو

 خواب ديدي که دلم دست بدامان تو شد

تو بمان خواب تو تعبير شود، بعد برو

 لحظه اي باد تو را خواند که با او بروي

 تو بمان تا به يقين دير شود، بعد برو

 صبر کن عشق زمينگير شود، بعد برو

 يا دل از ديده ي تو سير شود، بعد برو

 تو اگر کوچ کني بغض خدا مي شکند

 تو بمان گريه به زنجير شود، بعد برو

تو شاهکار خالقی ...
تحقیر را باور نکن ...
بر روی بوم زندگی هر چیز می خواهی بکش ...
زیبا و زشتش پای توست ...
تقدیر را باور نکن ...
تصویر اگر زیبا نبود ...
نقاش خوبی نیستی ...
از نو دوباره رسم کن ...
تصویر را باور نکن ...
خالق تو را شاد آفرید ...
آزاد آزاد آفرید ...
پرواز کن تا آرزو ...
زنجیر را باور نکن ..

دلگيرم از رسم دستهايم

وقت نوشتن از تو

ببين چگونه مرا

بي تو براي فرداهايي

تنها ، مينگارند

دلگير از چشم هايم

از اين ابر هاي هميشه باراني

مي بارند و ميشويند

آرزو هاي مرا زير پاي دل ديوانه ي تو
دلگير از اين تن

كه مي رقصد به دست وحشي باد
در هر سو
به خيال تو محو تماشا

دلگيرم من از اين دل
كه چه ها كرده است

سوز اين سازهاي ناگفته ام

شكستند مرا در من

شايد رفته باشي اما

من هنوز با تو در

ميدان من عاشقانه

در جنگ و ستيزم